Περί Αγίου Βαλεντίνου

   Καλησπέρα διαδικτυακοί μου φίλοι! Ως ένας από τους διαχειριστές του blog αποφάσισα να δηλώσω και εγώ την παρουσία μου -επιτέλους- με το πρώτο μου στους κομπάρσους άρθρο και, για αυτό, παρακαλώ να δείξετε επιείκεια και να μην είστε πολύ αυστηροί απέναντί μου. Ας αρχίσουμε.

   Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου. Η ημέρα του πολυσυζητημένου Αγ. Βαλεντίνου. Μια μέρα που κατέχει ξεχωριστή θέση στην παράδοσή μας και που ενισχύθηκε σίγουρα τα τελευταία χρόνια από τις νεώτερες κυρίως γενιές. Η ημέρα που όλοι οι ''ερωτευμένοι'' μπορούν να αναδείξουν τα συναισθήματά τους με τον πλέον εμφατικό τρόπο.

   Η ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου, ωστόσο, είναι μια μέρα με διπλή ανάγνωση. Από τη μια έχουμε τους ''ερωτευμένους'' που κατακλύζουν τους δρόμους και τα μαγαζιά (η χαρά του επιχειρηματία), γιατί υπάρχει η ανάγκη να ταυτιστούν με αυτό αλλά και να βρουν την επιβεβαίωση μέσα από αυτή την πράξη. Από την άλλη είναι οι ελεύθεροι και ωραίοι που παρ' ολ' αυτά έμειναν και φέτος μόνοι και τί καλύτερο να κάνουμε (ναι είμαι και εγώ μέσα σε αυτούς) από το να σχολιάσουμε αυτή την κατά τα άλλα πολυσήμαντη ημέρα. Αυτή τη "ΓΙΟΡΤΉ".

   Έτσι λοιπόν αποφάσισα και εγώ χθες το βραδάκι να πάρω την παρέα μου και να κάνουμε μια βόλτα στους δρόμους για να μοιραστούμε τη χαρά των ''ερωτευμένων''. Ως αφετηρία αποφασίστηκε το Χαλάνδρι καταλήγοντας στην Αγ. Παρασκευή. Ομολογώ πως έμεινα εντυπωσιασμένος από τις εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες, παρκαρισμένων -νόμιμα και παράνομα- αυτοκινήτων, που είχε ως αποτέλεσμα και την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Ούτε στο ΕURO τέτοια κοσμοσυρροή. :P Θα μου πει τώρα κάποιος, μα καλά Παρασκευή ήταν οπότε λογικό. Ωστόσο όποιος ήταν έξω και παρατήρησε την κατάσταση μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Έτσι αναρωτήθηκα μήπως τελικά αποτελεί ο Βαλεντίνος εθνική γιορτή (που δεν ορίζεται καν από την ελληνική ορθόδοξη παράδοση) και δεν το γνωρίζουμε;; Γιατί ήξερα εκ των προτέρων τι θα αντιμετώπιζα αλλά και εν μέσω κρίσης αυτό ξεπέρασε κάθε φαντασία. Να 'ναι καλά οι γονείς που κατανοούν τις ανάγκες των ''ερωτευμένων'' τους παιδιών.

   Επιλέον ένα συμπέρασμα που εξάγεται από αυτή τη στάση των νέων είναι ότι για μία ακόμη φορά επικρατεί η ελληνική κουλτούρα που επιτάσσει να κάνω και εγώ ό,τι κάνει ο διπλανός μου. Το να μπορεί κάποιος να αντιτίθεται στη μάζα ανεξαρτήτως συνθηκών είναι πλεονέκτημα γιατί δείχνει ότι αντιμετωπίζει τα πράγματα με αλλη λογική. Δε νομίζω ότι θα κριθεί κάποιος γιατί κόντρα στη ροή των πραγμάτων αποφάσισε να κάνει κάτι το διαφορετικό. Γιατί αυτο το διαφορετικό για τον ίδιο πρεσβεύει κάτι και παράλληλα δρα κατ' αυτον τον τρόπο διότι δεν έχει ανάγκη να ενταχθεί στη μάζα. Βέβαια όλη αυτή η συμπεριφορά αποτελεί μια γενική κοινωνική ελληνική παθογένεια οπότε τρέχα γύρευε...

   Που θέλω να καταλήξω; Η ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου είναι μια μέρα στην οποία δυστυχώς, για μένα, έχουμε αποδώσει μέγιστη σημασία χωρίς λόγο. Όλα τα ''ερωτευμένα'' ή έστω τα πραγματικά ερωτευμένα ζευγάρια -αν υπάρχουν όντως τέτοια- κατά την άποψή μου δεν χρειάζονται αυτή τη μέρα για να δείξουν τα συναισθήματα τους προς το έτερον ήμισυ. Οι ξεχωριστές στιγμές που μπορεί να βιώσει μια σχέση είναι πολλές, όχι μία, αλλά και ταυτόχρονα προσωπικές. Έτσι το συναίσθημα μπορεί να εκφραστεί οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς να χρειάζεται να οριοθετείται μέσα σε πλαίσια, όπως ημέρες, γιορτές κλπ, χωρίς να αναζητά φανφάρες και πανηγύρια.

Χρήστος

Περί λαθρεπιβίβασης στα ΜΜΜ

Καλησπέρα αγαπητοί ,εν facebook και μη, αδερφοί.  Μετά από κάποιες πρόσφατες συζητήσεις και περιστατικά θα ασχοληθώ με ένα μάλλον περίεργο θέμα. Με το θέμα των εισιτηρίων στα ΜΜΜ και τι αυτό αντιπροσωπεύει.

Είναι πολλοί. Πάρα πολλοί βασικά οι λαθρεπιβάτες. Στο μετρό, στο λεωφορείο, στον ηλεκτρικό. Άτομα κάθε διαμετρήματος και κατηγορίας, ψηλοί, κοντοί, άσχημοι, όμορφοι, κομμουνιστές και φασίστες. Και αυτό από μόνο του είναι ένα πρόβλημα. Όχι επειδή είναι παρανομία και δεν το εγκρίνει η εκκλησία (#not) . Αλλά επειδή αυτό κρύβει από πίσω του μια νοοτροπία του νεοέλληνα που δεν δείχνει να ξεφεύγει ποτέ από αυτήν και ούτε προβλέπεται κάτι τέτοιο.

Θέλει να μπει τζάμπα στο μετρό και στο λεωφορείο, να μετακινηθεί από τη μία άκρη του λεκανοπεδίου στην άλλη, τζάμπα. Να πάει. Τζάμπα. Και πες εντάξει ποιος δεν είναι τζαμπατζής εκεί που τον παίρνει; (Ο τζάμπας ζει που μας λέει και η γερμανική media markt - μάλλον κάνοντας σχόλιο για τους Έλληνες στην Ε.Ε. - αλλά αυτό είναι άλλου Σαμαρά ευαγγέλιο).

Το θέμα είναι τι πάει να πει αυτή η λαθρεπιβίβαση. Πάει να πει, αγαπητοί μου λαθρεπιβάτες και μη, ότι ουσιαστικά εγώ, που πληρώνω κάρτα/εισιτήριο κάθε φορά που μπαίνω στα ΜΜΜ ότι πληρώνω και για ΕΣΑΣ. Ναι.

 Είναι σαν τους φόρους. Άλλοι δεν πληρώνουν και άλλοι πληρώνουν τις παροχές των άλλων. Πρόκειται για εκμετάλλευση και του συγγενή,γείτονα,φίλου, συναδέλφου. Και μάλιστα σε μια υπηρεσία που αξίζει να πληρώνεις. Μετρό κάθε 3 λεπτά το πρωί, σε 20 λεπτά βρίσκεσαι από Αγία Παρασκευή στο Σύνταγμα. Τρεις γραμμές, μαζί με τον ηλεκτρικό, και μπορείς να πας σε πάρα πολλά μέρη του λεκανοπεδίου. Τα λεωφορεία, παρά τις γιαγιάδες και τους ζητιάνους, είναι στην ώρα τους και καθαρά. Και νομίζεις αγαπητέ ότι δεν αξίζει να πληρώσεις για αυτά; Προφανώς και αξίζει να πληρώσεις. Και να αλήθεια πιστεύεις πως δεν, να μην τα χρησιμοποιείς.

Και κρίμα αλήθεια στο παιδί που έπεσε και πέθανε από το τρόλεϊ. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι έγινε, αλλά όλοι συμφωνούν ότι πήδηξε από το όχημα.Αλλά ποιος του έφταιγε;Πέρα από την αδιαφορία του και την ανευθυνότητά του; Τον πίεσαν οι ελεγκτές; Και αν ναι, δεν είναι η δουλειά τους; Δεν είστε υποχρεωμένοι να πληρώσετε εισιτήριο εφόσον θέλετε να μετακινηθείτε;

Γιατί αγαπητοί μου, δεν παραπονιέστε που δίνετε 70 ευρώ στο πλοίο για να πάτε Μύκονο το καλοκαίρι και δεν αρνείστε να πληρώσετε αλλά το κάνετε στην υπηρεσία που κάθε μέρα σας μετακινεί ασφαλώς και ωραία.Όχι ότι δεν έχει και τις παθογένειές του(βλ. χαλασμένα ασανσέρ κάθε μέρα στα μετρό). Αλλά ποια υπηρεσία δεν έχει;

Και δεν είναι τα 70 λεπτά ή τα εκατοντάδες ευρώ που έχω δώσει εγώ και πολλοί άλλοι τόσα χρόνια, αλλά η αδιαφορία σας. Και άμα το θέσουμε και λίγο ωμά, βαρέθηκα να πληρώνω(ή μάλλον ο πατέρας μου) τη βενζίνη/φυσικό αέριο του λεωφορείου που χρησιμοποιείτε. Γιατί αυτή η νοοτροπία του νεοέλληνα σχετικά με τη σχέση εκμεταλλεύσης των πάντων πρέπει να σταματήσει, αν βέβαια θέλουμε να είμαστε καλά με τον εαυτό μας και να έχουμε το δικαίωμα να απαιτούμε το οτιδήποτε από την οποιαδήποτε υπηρεσία και την κοινωνία γενικότερα.

Και ας είμεθα ρεαλιστές. Δε μιλάω για τους βιοπαλαιστές, που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα όπως όπως. Το ορθό ίσως ήταν να προτείνω μια λύση για το όλο θέμα. Το μόνο ρεαλιστικό που μπορώ να σκεφτώ είναι η μείωση του εισιτηρίου. Αλλά δύσκολο, αφού οι μισοί δεν πληρώνουν, πρέπει να βγάλουν τα έξοδα τους. Και όλοι το ξέρουμε ότι άμα μειωθεί η τιμή τους δεν θα νοιαστούν και πάλι να πληρώσουν αφού το πρόστιμο θα λιγοστέψει.Επίσης, ίσως έπρεπε να είμαι πιο διαλλακτικός. Αλλά περιμένω απάντηση από όσους διαφωνούν.

Φιλώ σας.

                                                                                                                              Φίλιππος